حسینی زینب السادا,قراملکی احدفرامرز
این تحقیق بررسی تطبیقی را پرتوی در فهم اندیشه های دو دانشمند موثر در تاریخ علم کلام و علم تفسیر اخذ می کند. زمخشری در الکاشف و فخر رازی در التفسیر الکبیر، به رغم وابستگی به دو نظام فکری مختلف، معرفت خدا را استدلالی دانسته و علاوه بر آن دلایلی «قرآن بنیان» در اثبات وجود باری ارائه داده اند. هر دو مفسر برهانهای فطرت، حدوث در اجسام و حدوث در صفات را به کار بسته اند، ولی رازی علاوه بر اینها از براهین فلسفی چون وجوب و امکان، امکان ذوات و اعراض و نیز برهانی مرکب از امکان و حدوث ذوات و اعراض بهره می گیرد.. از این رو، روی آورد وی صرفا کلامی است اما رازی متکلمی متاثر از فلسفه و متمایل به آن است، در نتیجه افزون بر اقامه براهین کلامی، براهین فلسفی نیز ارایه داده و بدین ترتیب گرایش به تکثر دلایل اثبات وجود خدا، در التفسیر الکبیر ملاحظه می گردد.
منبع : http://www.sid.ir/fa/VEWSSID/J_pdf/5161383760102.pdf