ساشه دینا عبدالعزیز
استدلال مستند به قرآن کریم در اسلام تاریخی بس شگفت دارد. قران کلام خداوند است که به پیامبرش محمدبن عبدالله(ص) وحی شده است. بدان هدف که آن را در جزیرهالعرب میان مردم بگستراند. قرآن کریم در گوهر و روش خود میطلبد که پیامبر (ص) نخستین و یگانه مرجع در تبلیغ و تعلیم این کتاب باشد. از همین جاست که رویکرد عقلانی دیرینی در گشودن نمادهای قرآن کریم و قرینههای تاریخی آن شکل رفته است. طبیعی است گروهی که دست به کار برپایی نظام خویش برپایه خواست خداوند میشود نمیتواند سادهنگرانه و سادهانگارانه به قرآن بپردازد، زیرا اثرگذاری متن مقدس آسمانی در این که سرچشمه بنیادین در تعیین روشهای زیستن است در مقایسه با درونمایههای سیاسی ـ اجتماعی جوامع اسلامی در دورههای گوناگون خویش از اهمیت و حساسیت فراوانتری برخوردار است. مهمتر از آن این که اگر مشروعیت یک نظام براسلام مبتنی باشد، لازم خواهد بود سامانهها و ساز و کارهایی برای تأثیرگذاری متن در شکل دادن به برنامهها و اصول این نظام فراهم شود به گونهای که بتواند همه ابعاد زندگی انسان را پوشش دهد.
منبع : http://www.sid.ir/Fa/VEWSSID/J_pdf/55213826204.pdf