پرتوی از قرآن

پرتوی از قرآن

قرآن نور است و ما تاریکی و در پرتو نور قرآن می توانیم خوش باشیم.
پرتوی از قرآن

پرتوی از قرآن

قرآن نور است و ما تاریکی و در پرتو نور قرآن می توانیم خوش باشیم.

سفر در متون نثر عرفانی



 محمدی افشار هوشنگ

 

 منشا اصلی عرفان و تصوف اسلامی، قرآن و سیره نبوی است و بنای آن بر زهد و اخلاص همراه با چاشنی عشق و محبت نهاده شده است.

از جمله آداب و مسایلی که همواره در دو جنبه ظاهری و روحانی مورد توجه و اختلاف نظر و ذوق میان مشایخ و محققان صوفیه بوده، «سفر» است.

در نوشته حاضر بر مبنای متون نثر صوفیانه فارسی، به بررسی و تبیین سفر ظاهر، از نخستین دوره پیدایش عرفان و تصوف تا اواخر سده هشتم هجری می پردازیم و انواع سفر، انگیزه ها، فواید، اهداف و مقاصد و لوازم سفر را همراه با دیدگاههای متصوفه و شخصیت های نامدار هر دوره در ارتباط با این مساله بررسی می کنیم.

منبع : http://www.sid.ir/fa/VEWSSID/J_pdf/62013881402.pdf

مطالعه مورد پژوهانه در تاثیر قرآن در ادبیات فارسی ( اشعار بهار)


وحید سبزیان پور

چکیده:

 

محمد تقی بهار ( 1265-1330 ش) مشهور به ملک الشعرا در آثار خود به ویژه اشعار دوران جوانیش متاثر از محتوا و شیوه بیانی قران کریم است وی در اشعار خود هفت گونه از آیات و مفاهیم قران اسفتاده می کند در مواردی از مفاهیم قران بدون استفاده از لفظ اقتباس می کند در بخشی از ابیات از یک کلمه قرانی یا بخشی از یک آیه برای افاده مفهوم آیه و در بسیاری از ابیات به جای کلمات فارسی الفاظ و اصطلاحات ویژه قرانی را به کار می برد در پاره ای از ابیات یک آیه کامل (یک مفهوم کامل ) را برای افاده لفظ و معنی می آورد و در موارد دیگری تغییرات جزئی در آیات به وجود آورده تا مناسب با قالب و وزن شعر گردد و از اشاره های تلمیحی استفاده بسیار می کند آیات موجود در دیوان او اغلب دارای مفاهیم اعتقادی و اخلاقی است در بخش تلمیح به پیامبران کاربرد آیات بیشتر برای توصیف امور عادی زندگی و غالبا تشبیه و تمئیل است تحولات فکری در طی دوران زندگی او را به تدریج از افکار دینی و قرانی به سوی وطن پرستی مبارزه با استبداد و تجدد سوق می دهد به گونه ای که تاثیر قران در اشعار او کاهش یافته در خدمت توصیف امور زندگی قرار می گیرد

منبع : http://journals.ut.ac.ir/page/download-QGtbQiJINhU.artdl

ماهیت استدلال مستند به متن قرآن کریم در اسلام



 ساشه دینا عبدالعزیز

   استدلال مستند به قرآن کریم در اسلام تاریخی بس شگفت دارد. قران کلام خداوند است که به پیامبرش محمدبن عبدالله(ص) وحی شده است. بدان هدف که آن را در جزیره‌العرب میان مردم بگستراند. قرآن کریم در گوهر و روش خود می‌طلبد که پیامبر (ص) نخستین و یگانه مرجع در تبلیغ و تعلیم این کتاب باشد. از همین جاست که رویکرد عقلانی دیرینی در گشودن نمادهای قرآن کریم و قرینه‌های تاریخی آن شکل رفته است. طبیعی است گروهی که دست به کار برپایی نظام خویش برپایه خواست خداوند می‌شود نمی‌تواند ساده‌نگرانه و ساده‌انگارانه به قرآن بپردازد، زیرا اثرگذاری متن مقدس آسمانی در این که سرچشمه بنیادین در تعیین روشهای زیستن است در مقایسه با درونمایه‌های سیاسی ـ اجتماعی جوامع اسلامی در دوره‌های گوناگون خویش از اهمیت و حساسیت فراوانتری برخوردار است. مهمتر از آن این که اگر مشروعیت یک نظام براسلام مبتنی باشد، لازم خواهد بود سامانه‌ها و ساز و کارهایی برای تأثیرگذاری متن در شکل دادن به برنامه‌ها و اصول این نظام فراهم شود به گونه‌ای که بتواند همه ابعاد زندگی انسان را پوشش دهد.

منبع : http://www.sid.ir/Fa/VEWSSID/J_pdf/55213826204.pdf

قرآن و زبان نمادین


 رضایی اصفهانی محمدعلی

 

 این مقاله در ابتداء به مفهوم شناسی زبان قرآن و تاریخچه آن نیز معنای نماد و سمبل و رمز می پردازد. سپس سه رویکرد اساسی در نمادانگاری در مورد قرآن را بیان و بررسی می کند.

نخست رویکرد نمادانگاری به معنای عام که کل قرآن را اشارات رمز آلود می داند معرفی کرده و مورد نقد قرار می دهد سپس نماد انگاری به معنای خاص در مورد صفات خدا را از قول پل تیلیش بیان کرده و مورد نقد قرار می دهد و در پایان نمادانگاری به معنای اخص را از قول شهید مطهری مطرح کرده که همان اشارات اخلاق و عرفانی در برخی گزاره های قرآنی همراه با حفظ خصوصیت معرفت بخشی آنهاست و در پایان به تفاوت نماد و تمثیل اشاره می شود.

منبع : http://www.sid.ir/Fa/VEWSSID/J_pdf/4008613891201.pdf