پرتوی از قرآن
قرآن نور است و ما تاریکی و در پرتو نور قرآن می توانیم خوش باشیم.
پرتوی از قرآن
قرآن نور است و ما تاریکی و در پرتو نور قرآن می توانیم خوش باشیم.بررسی مفاهیم و مواضع سلام و مشتقات آن در قرآن کریم
صالحی علیرضا
بی شک یکی از جلوه های عظمت قرآن کریم، گزینش اعجاب آور و هدفمند هر یک از واژگان این کتاب در مرحله اول و چینش هنرمندانه و بی بدیل آنها در کنار یکدیگر، برای تجلی آیات الهی است.
یکی از واژگان پرکاربرد و دارای گستره معنایی فراوان قرآن کریم سلام است که در حدود (40) آیه به کار رفته و هم خانواده های آن در (73) آیه نمود یافته است.
با توجه به تنوع معانی سلام و فراوانی کاربرد آن در قرآن کریم، در این مقاله ضمن تحلیل محتوایی هر یک از سلامهای به کار رفته در قرآن کریم، درباره مشتقات این واژه آسمانی و ارتباط آن با برخی واژه ها نظیر تحیت و امنیت اشاره خواهد شد.
در پایان نیز جداولی در زمینه سلام فرستندگان و سلام گیرندگان در قرآن ارایه می شود
منبع :
اقتباس و تضمین آیات قرآن در تاریخ جهانگشای جوینی
محمودی مریم
یکی از رایج ترین شیوه های بهره گیری از آیات قرآن در نثر نویسندگان، اقتباس و تضمین است. تاریخ جهانگشای جوینی که یکی از برجسته ترین متون نگارش یافته به نثر فنی است از این شیوه بسیار بهره برده است. در این مقاله ضمن اشاره به تضمین و اقتباس و اغراض آن در تاریخ جهانگشا انواع آن را نیز از نظرگاههای متفاوت بررسی میکنیم.
یکی از مواردی که در این نوشته مورد توجه قرار گرفته جایگاه دستوری آیات قرآن در جملات است. از این منظر آیات قرآن به عنوان رکن تکمیل کننده جمله از جهت دستوری گاه نقش مفعول، مضاف الیه، صفت، مسند و مانند آن را ایفا می کنند. در این اثر، نویسنده به گونه ای هنرمندانه از آیات قرآن از سویی برای غنای معنایی و از سوی دیگر به منظور زیباسازی فضای کلام و نمایاندن هنر نویسندگی استفاده کرده است.
منبع : http://www.sid.ir/fa/VEWSSID/J_pdf/34613890207.pdf
تاویل قرآن در مثنوی
ابراهیمی مهدی
تأویل به معنی بازگشت به اصل یک شیء است و معانی اصطلاحی که برای آن گفته شده به همین معنی باز می گردد.
ملاک صحت تأویل دو چیز است: یکی قول معصوم(ع) و دوم عدم مخالفت لفظ با معنی تأویلی.
از نظر مولوی تأویل باطل دو نوع است: یکی تأویل مبتنی بر عقل جزئی و دوم تأویل مبتنی بر هوای نفس.
تأویل ممدوح از نظر مولوی از سه بعد مطرح می شود:
بعد غایت شناسانه: یعنی باید پویایی و تحرک بخشد.
بعد موضوع شناسانه: یعنی باید ظاهر کلام را نفی نکند و نص بر خلاف آن نباشد.
بعد فاعل شناسانه: یعنی باید مبتنی بر کشف و شهود باشد.
تأویل قرآن از نظر مولوی, بر خلاف بعضی از متصوفه, با رعایت قابلیت لفظ برای معنی تأویلی صورت می گیرد.
منبع : http://www.sid.ir/fa/VEWSSID/J_pdf/530138218903.pdf
حروف مقطعه از منظر قرآن شناسان غربی
طباطبایی سیدکاظم
درباره حروف مقطعه موجود در سرآغاز برخی از سوره های قرآن و معنا و مدلول آن حروف، عالمان و مسلمان و غیر مسلمان آرا و نظریه های بسیاری را درمیان نهاده اند. ولی این آرا عمدتاً جستجوگر را اغنا نمی‌کند. نگارنده در این مقاله کوتاه آرای قرآن شناسان غربی را به اختصار گزارش کرده و در حد بضاعت مزجاه خود نشان داده است که آن آرا تا چه مایه سست بنیاد و خودسرانه است.
منبع : http://www.sid.ir/Fa/VEWSSID/J_pdf/55213826007.pdf
سفر در متون نثر عرفانی
محمدی افشار هوشنگ
از جمله آداب و مسایلی که همواره در دو جنبه ظاهری و روحانی مورد توجه و اختلاف نظر و ذوق میان مشایخ و محققان صوفیه بوده، «سفر» است.
در نوشته حاضر بر مبنای متون نثر صوفیانه فارسی، به بررسی و تبیین سفر ظاهر، از
نخستین دوره پیدایش عرفان و تصوف تا اواخر سده هشتم هجری می پردازیم و انواع سفر،
انگیزه ها، فواید، اهداف و مقاصد و لوازم سفر را همراه با دیدگاههای متصوفه و
شخصیت های نامدار هر دوره در ارتباط با این مساله بررسی می کنیم.
در این جستار، علاوه بر استناد به قرآن کریم و احادیث و روایات ماثوره، به شیوه
کتابخانه ای و بر اساس فن توصیف و تحلیل محتوا، به منابع نظری تصوف و عرفان و شرح
احوال و سخنان بزرگان صوفیه، از سده پنجم تا هشتم ارجاع داده شده است.