'گناه(5)

سرچشمه گناهان قلب است و از گمان بد شروع می شود.

ویعذب المنافقین والمنافقات والمشرکین والمشرکات الظانین بالله ظن السوء علیهم دایره السوء وغضب الله علیهم ولعنهم واعد لهم جهنم وساءت مصیرا (فتح 6)

و نیز مردان و زنان منافق و مردان و زنان مشرک را که به خدا گمان بد می‏برند مجازات کند، حوادث سوئی (که برای مؤ منان انتظار می‏کشند) تنها بر خودشان نازل می‏شود، خداوند آنها را غضب کرده، و آنها را از رحمت خود دور ساخته، و جهنم را برای آنها آماده کرده، و چه بد سرانجامی است.

خداوند جهنمیان و افراد رنجور را کسانی معرفی می کند که گمان بد دارند و بقیه ی موارد از جمله وقایع بد ، خشم خدا و لعنت او و در نهایت آماده شدن جهنم دنباله های گمان بد هستند.

گمان بد به خدا چه معنایی دارد؟

الذی احسن کل شیء خلقه(سجده 7)

او همان کسی است که هر چه را آفرید نیکو آفرید

هر چه خدا آفریده خوب و زیبا و دارای شعور است . هر چند به تعبیر قر آن هر موجودی زوج آفریده شده ، مثلا پیروزی ، زوجش شکست است و برای مومن هر دو زیباست (احدی الحسنیین)و برای منافق و مشرک ، پیروزی خوب و شکست بد است . 

برای مومن همه ی مخلوقات او به نوعی ارزشمند هستند مثلا خداوند می فرماید چه بسا چیزهایی را بد می دانید که برای شما خوب هستند و چه بسا چیزهایی خوب می دانید که برای شما بد هستند .

چه چیزهایی بد هستند که ما خوب می دانیم؟؟

چیزهایی بد هستند که معدوم هستند و ما دوست داریم موجود باشد مثلا ای کاش ها همه بد هستند ای کاش اینجوری می شد و ای کاش  و افسوس از ناحیه ی جهل و شیطان است.

و یا چیزهایی طلب می کنیم که خدا طلب نکرده و نمی کند و لذا در دعا باید خوف داشته باشیم نکند آنچه می خواهیم خلاف میل و اراده ی الهی باشد و دعای ما بهتر است مشروط باشد و بگوییم اگر خدا بخواهد

نتیجه: گمان بد به خدا یعنی گمان بد به خلقت و مخلوق خدا که در نهایت همه خوب هستند و در فضای عرفانی و نه شرعی مخلوقات یا خوب اند و یا خوب تر و در منظر شرعی که نگاه دنیوی به دین است همه چیز شکاف بر می دارد و به تعبیر قرآن "شقاق "ایجاد می شود و شیطان در کنار خدا قرار می گیرد و دوگانه های خوب و بد ، مومن و ملحد ، حلال و حرام و دنیا و آخرت .... پدید میابد

و هر دو منظر عرفانی و شرعی در جایگاه خود خوب و مفید هستند کتاب خدا هم دو بخش دارد آیات متشابه و محکم و یا به تعبیری قرآن و فرقان که به نوعی جمع و تفریق است . در جایی همه ی موجودات خداوند را سجده می کنند و در جایی دیگر ابلیس و پیروان او خداوند را سجده نمی کنند اولی قرآن است و دومی فرقان .

در جایی همه ی موجودات بدون استثناء مطیع خداوند هستند طوعا و یا کرها و درجایی دیگر عده ای عصیان و نافرمانی می کنند اولی قرآن و دومی فرقان است.

شریعت دین ظاهر مومن و عرفان دین باطن مومن است. مومن در ظاهر در جنگ است اما در باطن در صلح و آرامش است . مومن در ظاهر دشمن دارد و در باطن جز دوست و دوستی نمی بیند . در ظاهر مبارزه می کند و در باطن تسلیم است .