جبر و اختیار(9)

عذاب کوچک و عذاب بزرگ

بسم الله الرحمن الرحیم

وَلَقَدْ أَخَذْنَاهُم بِالْعَذَابِ فَمَا اسْتَکَانُوا لِرَبِّهِمْ وَمَا یَتَضَرَّعُونَ

﴿۷۶﴾حَتَّى إِذَا فَتَحْنَا عَلَیْهِم بَابًا ذَا عَذَابٍ شَدِیدٍ إِذَا هُمْ فِیهِ مُبْلِسُونَ

﴿۷۷﴾

و به راستى ایشان را به عذاب گرفتار کردیم و[لى] نسبت به پروردگارشان فروتنى نکردند و به زارى درنیامدند

(این وضع همچنان ادامه می‏یابد) تا زمانی که دری از عذاب شدید به روی آنها بگشائیم، و چنان گرفتار شوند که به کلی ماءیوس گردند!

فهم ما : قرآن به ما می گوید حتی در مشکلات کوچک به سراغ من بیایید تا من برطرف کنم هر چند دیگران هم می توانند برطرف کنند مانند بیماری های علاج پذیر . حتی برای یک سرماخوردگی تضرع کنید و به یاد من باشید تا شما را به مشکلات بزرگ و بیماری های لاعلاج گرفتار نکنم.

نومیدی نشانه ی نومید شدن از رحمت خداست و نومیدی بدتر از عذاب و بلاست .

انسانی که همه چیز را وسیله می بیند و در پشت پرده ی کثرت وسایل وحدت منبع را می بیند از وسایل استفاده می کند ولی به منبع نظر می کند و به دکتر مراجعه می کند ولی به منبع یعنی خداوند نگاه می کند و متوجه اوست و در حقیقت ابتدا او را طلب می کند بعد سراغ وسایل می رود .